|
1. آقایی چادگانی، آرزو و احمدی، نوشین. (1395)، بررسی تأثیر تعامل بین فرهنگ اخلاقی مؤسسه حسابرسی، هنجارهای تیم حسابرسی و ویژگی‌های فردی حسابرسان بر انگیزه حسابرسان به گزارش اشتباهات کشف شده، پژوهش‌های تجربی حسابداری، سال پنجم، شماره 3، صص 33-52. 2. بنی مهد، بهمن و گل محمدی، آرش. (1396)، بررسی رابطه میان جو اخلاقی و هشداردهی در مورد تقلب از طریق مدل گزارشگری اختیاری در حرفه حسابرسی ایران. فصلنامه حسابداری ارزشی و رفتاری، سال دوم، شماره 3، صص۶۱-۸۶. 3. بولو، قاسم و اکبریان شورکایی، رضا. (1396)، بررسی رابطه پدیده تماشاگری، قدرت شواهد و مسئولیت ادراک‌شده با احتمال گزارشگری تقلب، فصلنامه حسابداری ارزشی و رفتاری، سال دوم، شماره 3، صص 1-32. 4. بیگی هرچگانی، ابراهیم؛ بنی مهد، بهمن؛ رئیس زاده، سید محمدرضا؛ رویایی، رمضانعلی. (۱۳۹۵)، بررسی تأثیر ویژگی رفتاری فرصت طلبی بر هشداردهی حسابرسان، فصلنامه حسابداری ارزشی و رفتاری، سال اول، شماره 2، صص 65-95. 5. فیروزی، مریم و برزگر، الهه. (1397)، رابطه میان جنبه‌های موقعیتی حسابداران و تصمیم به اعلام و انتشار اقدامات غیراخلاقی، اخلاق در علوم و فنّاوری، سال سیزدهم، شماره 2، صص۱۱۹-۱۲۸. 6. کمیته تدوین استانداردهای حسابرسی (1388). استانداردهای حسابرسی (چاپ دهم). تهران، ایران: انتشارات سازمان حسابرسی. 7. مؤمنی، منصور و فعال قیومی، علی. (1394). تحلیل‌های آماری با استفاده از SPSS. تهران: گنج شایگان. 8. نمازی، محمد و ابراهیمی، فهیمه. (1393)، بررسی تأثیر متغیر تعدیلی شدت اخلاقی ادراک شده بر قصد گزارش داخلی موارد تقلب توسط حسابداران. بررسی‌های حسابداری، سال دوم، شماره 5، صص 109-133. 9. نمازی، محمد و ابراهیمی، فهیمه. (1395)، مدل‌بندی و تعیین اولویت عوامل مؤثر بر قصدگزارش تقلب های مالی توسط حسابداران، مطالعات تجربی حسابداری مالی، سال سیزدهم، شماره 49، صص 1-28.
|
