هدف این مطالعه بررسی نحوه تاثیرپذیری اقدام حسابرسان از اطلاعات نامربوط و خطای جزئی در مدارک صاحبکار می‌باشد. همچنین، این مطالعه نقش ویژگی تردید حرفه‌ای را در ارزیابی اسناد مخدوش و اقدام تردیدآمیز حسابرس مورد بررسی قرار می‌دهد. در همین راستا، یک مطالعه آزمایشی به منظور بررسی نحوه واکنش حسابرسان نسبت به اسناد مخدوش صاحبکار حاوی اطلاعات نامربوط و خطای جزئی، انجام گرفت. نمونه آماری پژوهش شامل ۲۰۷ حسابرس شاغل در موسسات حسابرسی معتمد بورس اوراق و بهادار در سال ۱۳۹۸ است که با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسی فرضیه‌ها از آزمون تحلیل واریانس و همچنین از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد وجود اطلاعات نامربوط و خطای جزئی در مدارک صاحبکار، اقدامات تردیدآمیز حسابرس را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به طور خاص، ارائه اطلاعات نامربوط و خطاهای جزئی در شواهد حسابرسی موجب می‌شود حسابرسان اندازه نمونه را افزایش دهند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که اسناد مخدوش صاحبکار می‌تواند موجب رسیدگی‌های غیرضروی و حسابرسی بیش از حد شود که اتلاف منابع مالی و فرسودگی شغلی حسابرسان را به همراه دارد. همچنین، در راستای مدل نلسون (۲۰۰۹) و هارت همکاران (۲۰۱۳)، نتایج نشان می‌دهد ویژگی تردید حرفه‌ای، اقدامات تردیدآمیز حسابرس را تحت تاثیر قرار می‌دهد و حسابرسان دارای سطوح بالاتر ویژگی تردید حرفه‌ای در هنگام ارزیابی شواهد حسابرسی، اقدامات تردیدآمیز بیشتری را انجام خواهند داد و اندازه نمونه بزرگتری را انتخاب می‌نمایند. علاوه بر این، نتایج نشان می‌دهد ویژگی تردید حرفه‌ای رابطه بین اسناد مخدوش و اندازه نمونه را تعدیل می‌نماید. به عبارت دیگر، اثر اسناد مخدوش صاحبکار بر اقدام تردیدآمیز حسابرسان بستگی به سطح تردید حرفه‌ای آن‌ها دارد.
